1. sınıf :) ve kitap oku(T)ma

1. sınıf :) eğitim, öğrencilik nasıl olur?


Kızım 2012-2013 eğitim - öğretim yılında 4+4+4 kapsamında okula başladı.
Biz zaten ana sınıfında da yeni denenen bir prorgamın pilot okulu kapsamında denenmiştik :) Birden okulda 4 tane anasınıfı öğretmeni oldu, yarım gün oldu ve Devletin anaokulu bana özel okuldan pahalıya mal oldu. Çünkü öğlen 12.20 civarında okul bitti, kızımı okuldan özel bir kreşe gönderdik; ağabeyimiz de kreşe geldi derken ne olduğunu anlayamadık.

Ve maalesef anasınıfında kalem bile tutturmadılar. Sağolsun iki öğretmenimiz genelde sınıfları birleştirdi, bol bol sohbet-muhabbet ile çevrelerini geliştirdiler :)

1. sınıfta şansımızdan, çok deneyimli olan öğretmenimiz; okuma-yazma konusunda velilerin endişelerini, çocuklar için ilettiğimiz şikayetleri hep göğüsledi ve ne güzel ki, hep çocuklarımızın yanında oldu. Özel okul olmasına rağmen iyi bir ünü olduğu için de sınıf mevcudumuz bayağı fazlaydı :)

Öyle, böyle, şöyle derken geçti, gitti çok şükür.

Kitap okuma konusunda öğretmenimizin bazı nasihatlarini, nacizane kendi duygu ve düşüncelerimle birlikte iletmek istiyorum:
- Kitap okuma ya da okuma ödevi vermiyorum. Çocuklarımız, kitap okumayı ödev olarak algılarsa bu hep böyle devam edebilir. Bu nedenle siz bir biçimde kitap okutun, bir şeyler okutun. (Bunu öğretmenimiz söyledi)
- Her gün düzenli olarak kitap okusunlar, siz de dinleyin.
- Okuma günleri, saatleri düzenleyin.
- Çeşit çeşit, renk renk kitaplar alın..
- Çocuğunuzun istediği kitapları almasına izin verin...
- Çocuğuna yüksek sesle okuma yaptırın. Bazen hatalarını düzeltirken acaba şunu mu demek istedik diye yumuşak ifadeler kullanın.
- Elyazısını siz de öğrenin :) Düzenli defter tutmasını sağlamaya çalışın :) tutmuyorsa yakın çevrenize iyi bakın :) Kime çekmiş belli olur :)
- Bir de galiba "kitap bitirme" duygusu vermek lazım. Bu konuda sayfalarında 1-2 cümle yazan kitaplar güzel olabilir.
- Benim kızımın 2. döneme doğru gözlerinin bozuk olduğu ortaya çıktı, hem de 4 numaraymış.. El yazısı ile yazılmış, renk renk basılı  kitaplardan hiç haz etmedi, etmiyor bu yüzden sanırım. Son iki yıldır gittiğimiz dr. kontrolleri boşunaymış yani :( (Bu konuda S. Tamaro'nun "Kitaplardan Korkan Çocuk" isimli kitabını da okumanızı, çocuğunuzun yaşına uygunsa okutmanızı öneririm. )
- Siz de bir şeyler okumaya çalışın. Ciddi anlamda, yanında ama :)
- Ve galiba gerçekten bu konular içten gelen durumlar :) okuyan çocuk her şeyi okuyor, okumayanı da zorlamak gerekiyor. Zorla güzellik oluyorsa tabii :)
- Kız kitabı, erkek kitabı diye bir fark-ayrım da var bu arada...
- Çocuğunuzun ilgi alanlarına yönelik kitapları da unutmayın...
- Benim çocuklar "oooooo bu şu kadar sayfaymış, nasıl bitecek?" mantığını halen aşamadılar. Bu nedenle, onlara kitabın insanı sürükleyip götürdüğünde sayfa sayısının hiç önemi olmadığını, hatta insanların bazen kitap bittiğinde o zevkin bitmesi nedeniyle üzüldüklerini de anlatmaya çalışıyorum ama ıı-ııhhh.. Şimdilik bunu da başaramadım.
- Eyvah Kitap! (Mine SOYSAL) diye bir kitabın tanıtımını okuyunca hah tam benim oğluma göre dedim ve internetten aldım. Genelde kitapları oğlumdan önce okumaya çalışırım.
Yalnız kitabı önce ben okudum ve okuyunca gördüm ki, genelde çocukların ortamdan uzaklaştırılmak istendiklerinde onlara "sen gidip biraz kitap okusana" deniyor :) ya da bir şekilde istenmediğinde, tepki cümlesi oluyor "kitap okusana"... Aman aman çok tehlikeli bir durum ama ben farkında değildim. Neyse, bir arkadaşının annesine de önermiş bulunmuştum, o da almış. Biz iki anne, iki çocuğa "neyse, siz bu kitabı okumayın size göre değil" der demez, ikisi de kitabı okumaya başladılar :)

Oğluma sordum, ne mesaj aldın, ne çıkarıyorsun okurken diye "kimse kitap okumayı sevmiyor" dedi :(

Oysa kitapta net olarak görülenlerden biri, şehirlerde yaşayan, 100 kanal televizyonu, bilgisayarı, akıllı telefonu, Ipad'i olan çocuklar istemiyor kitap okumayı ama bazı örneklerde görüyoruz ki, bir tane daha fazla kitap okumak için pek çok şeyini feda etmeye hazır olan çocuklar da var.

Tekrar kızımın 1. sınıf dönemine dönersek: Neredeyse her akşam ödevlerimizi yaptık. Hatta kızıma yüksek sesle bir şeyler okuttum ve dinledik.

Yazısı kötüydü, bir ara düzeltti ama yine kötü...

Bu yıl zor geçti ama işte geçti gitti.. Bakalım önümüzdeki yıl neler olacak? 2. sınıfta biraz daha rahat ederiz inşallah.

Eğitim ve sağlıkta geriye dönüş yok.. Ben ne kadar istesemde ilkokul 1. sınıfa dönemem... Çocuklarımız için de aynı şey geçerli.. Her iki konu da çok önemli.. Her iki konuda da kalite, zaman, insan çok önemli.

Temmuz 2013